Türkiye magandaların gölgesinde mi yaşıyor?
Tekirdağ’ın Kore Mahallesi’nde kendilerine “Barzaniler çetesi” diyen bir grup, pompalı tüfeklerle sokaklarda boy gösterdi. Yol boyunca havaya ateş açan şahıslar, hiçbir engelle karşılaşmadan rahatça dolaştı. O anlarda mahalle sakinlerinin sessizliği, bu tehlikeli tabloyu adeta sıradanlaştırdı.
Sessizliğin tehlikesi
Kimsenin tepki vermediği görüntüler, Türkiye’de son dönemde artan “maganda” olaylarının geldiği noktayı gözler önüne seriyor. Trabzon’daki bir düğünde havaya sıkılan kurşunların can aldığı günler henüz unutulmamışken, benzer sahneler başka şehirlerde de tekrar ediyor.
Çocukların elinde silah, sosyal medyada gösteri
Sokaklardaki bu rahatlık, yalnızca yetişkinlerle sınırlı değil. Çocukların sosyal medyada silahlarla poz verip paylaşımlar yapması, “suça sürüklenen” bir kuşağın büyüdüğünü gösteriyor. Henüz oyun çağında olan çocukların elinde gerçek silahlar, yarının karanlık manzarasına işaret ediyor.
Silaha erişim: Bu kadar kolay mı?
Türkiye’de bireysel silahlanmanın denetimsiz artışı, bu soruyu kaçınılmaz kılıyor: Silaha ulaşmak bu kadar mı kolay? Ruhsatlı ya da ruhsatsız fark etmeksizin, sokaklarda elden ele dolaşan pompalılar, yalnızca bireysel değil toplumsal bir güvenlik sorunu haline geliyor.
Toplumsal normalleşme: En büyük tehlike
Havaya sıkılan her kurşuna sessizlikle eşlik eden kalabalıklar, aslında en büyük tehlikeyi büyütüyor. Bu sessizlik, magandalığı sıradanlaştırıyor; toplumsal şiddetin yeni normaline dönüşmesine zemin hazırlıyor.
Tekirdağ’da “Barzanileriz” diyerek yol boyu silah sıkan gruplar, Trabzon’da özel harekât polisinin düğün magandalığıyla can kayıpları, küçük yaşta çocukların eline geçen silahlarla sosyal medyada yaptıkları paylaşımlar… Tüm bu tabloya rağmen hiçbir caydırıcı adım atılmıyor izlenimi, toplumda derin bir öfke ve çaresizlik yaratıyor. Silaha ulaşmanın bu kadar kolay olması ve bu olayların sıradanlaşması, aslında en büyük tehlike değil mi? Sürekli aynı manzaralar... Peki, bu tekrarların sonu nereye varacak? Sessizlik içinde büyüyen bir şiddet kültürü değil mi bu? Bir pompalıya, bir tabancaya erişim bu kadar mı kolay olmalı? Her köşe başında silah ticareti mi dönüyor? Denetimsiz bireysel silahlanma, sadece bireyleri değil tüm toplumu hedef haline getirmiyor mu? Toplumsal sessizlik, magandaların cesaretini artırıyor. Asıl tehlike, bu sessizlik değil mi? Bu soruların yanıtını görmek için daha kaç canın yitip gitmesi gerekiyor?
