Günümüzde ülkeler arasındaki savaşlar, bize gösteriyor ki ülkedeki teknolojik gelişmeler bir ülkenin can ve malını kurtarabileceği anlamındadır. Geçmişte sahip olduğu tüm imkanlara rağmen Afganistan'ın gelişmiş silah veya askeri teçhizata sahip olmaması ve gelecekte de sahip olmayacak olması talihsiz bir durumdur. Afganistan’ın komşuları dahil olmak üzere, gelişmiş silahlara veya en azından modern, eğitimli bir orduya sahipken yalnızca Afganistan’ın doğru düzgün ordusu olmaması dolayısıyla dış güçlere karşı kendini savunamayacağını düşünüyorum.

Son birkaç asırda Afganistan, monarşi, mutlak monarşi, cumhuriyet ve İslam Emirliği gibi bir kabilenin iktidarda olduğu ve hak ve adaletin diğerlerine eşit olarak sağlanmadığı birkaç hükümet geçirdi. Aşiretçilik sorunu ülkeyi teknolojik ilerlemelerden ve gelişimden mahrum bırakacak noktaya kadar meşgul etti. Ne yazık ki, çoğu hükümet Afganistan'ın geleceği için kalıcı refah gibi temel bir adım atmadı. Her zamanki gibi, hükümetler gelip gider, ancak devlet bakı kalır politikası halkı oyaladı.

İç ve bölgesel çatışmaların devam etmesiyle, 2014 cumhurbaşkanı seçimleri Afganistan'ın geleceği için büyük umut olmuştu. Eşref Gani ve birinci başkan yardımcısı Abdul Raşid Dostum başkanlığındaki seçim Afganistan halkını oldukça heyecanlandırmıştı.

O günkü liderlerden biri FARYAB velayetindeki bir mitingde halka şöyle hitap etmişti:

Ey halkım sizler çok cesursunuz bu kadar imkansızlıklar varken hep birlikte hak ve adalet uğruna buraya gelen herkese teşekkür ediyorum. Sizin sorunlarınız bizim sorunlarımızdır. Aranızda bir kilo buğday veya bir somun ekmek bile satın alamayacağınızı biliyorum, ancak bu meydanı geleceğiniz için doldurdunuz. Biz, Eşref Gani Ahmed zai ile birlikte, tüm adaletsizlikleri yıkacağız, halkın iktidarını gerçekten halka teslim edeceğiz demişti.

Tartışmalı seçimlerin ardından milletin ve ülkenin geleceği için onlara oy verenler unutuldu. 2014 seçimleri sonrası iç kavgalar zirveye ulaştı ve sonunda rejim devrildi. 2021'de Taliban iktidara geri döndü. 20 yılın ardından Talibanın iktidara gelmesin yegâne sebebi liderler arasındaki iç çatışmalardır. Ne yazık ki şu anda Afganistan dışında yaşayan liderlerin çoğu hatalarının farkına vardıklarını ve Afganistan halkının geleceği için adımlar attıklarını, böylece Afganistan'ı tekrar yönetebileceklerini düşünüyorlar. Afganistan halkı bu kabile liderlerin halkı gerçekten anlaması ve Afganistan'ın geleceği için liderlik etmesini uzun zaman bekledi, ancak daha önce yaptıkları gibi, Afganistan halkını kandırıp Afganistan’ı çarçur edip kaçtılar.

Taliban hükümeti tekrar iktidara geldikten sonra, Anayasa ortadan kaldırıldı ve binlerce yurttaşımız ABD, Avrupa, Türkiye, İran ve Pakistan'da mülteci haline geldi. Bugün Afganistan'da kalanlar, bir hükümet sisteminin olmaması ve belirsiz bir gelecek, psikolojik baskı nedeniyle vatanlarını geçici veya kalıcı olarak terk etmek istiyorlar.

Açık söylemek gerekirse hiçbir şey beni bugün Afganistan'da birkaç kişinin diğerlerine uyguladığı baskı ve tiranlıktan daha fazla incitmiyor. Ne yazık ki, bugünün Afganistan'ı birçok temel haklarından mahrum bırakılıyor, öncelikle kızların eğitimi, kadınların çalışma hakkı, etnik ayrımcılık, hata cinsiyet ayrımcılığı vb. konular insanlara çok endişe veriyor Önceki yazılarımda ülkedeki kızlarımızın eğitimi ve geleceği adına birçok kez bahsettim ve her seferinde yurttaşlarımın eğitimden mahrum bırakılmasından bahsediyorum. Sadece ailemde kız kardeşim ve yeğenim eğitimden mahrum bırakıldı. Yani lise okulunu bitirmesine izin vermediler ve üniversite eğitiminden mahrum bıraktılar. Kız kardeşim ve yeğenim gibi Afganistan'daki binlerce kız lise ve üniversite eğitiminden mahrum bırakılıyor. Bence bu, vatan çocuklarına karşı büyük bir haksızlıktır. Son olarak diyeceğim ki ülkedeki tüm etnik grupların hakları ve gelecekleri sağlanmadıkça Afganistan'da kalıcı barış ve gerçek bir bağımsızlık hayalden ibarettir.